Johann Pachelbel

Net zoals Ravel overkwam met zijn populaire Boléro (1928), werd Johann Pachelbels reikwijdte als componist overschaduwd door zijn Canon (1680). Hij wordt tegenwoordig erkend als een opmerkelijk productieve en vooruitstrevende schrijver van kerk- en kamermuziek, die zeer gewild was als organist en leraar. Hij werd in 1653 geboren, werkte in Wenen en Erfurt (waar hij nauw contact had met de familie Bach), en keerde uiteindelijk terug naar zijn geboortestad, Neurenberg, waar hij in 1706 stierf. Zijn enorme oeuvre met klaviermuziek voor orgel en klavecimbel omvat de meeste vormen van die tijd, van orgelkoralen voor liturgisch gebruik tot suites en variatiereeksen. Zijn zes suites voor twee violen en continuo (Musicalische Ergötzung, 1695) zijn een kleurrijke mix van Franse, Italiaanse en Duitse stijlen. Zijn grootschalige, sacrale vocale muziek heeft een veel breder bereik van dramatische expressie: de tekst van Lobet den Herrn in seinem Heiligtum vermeldt onder meer vijf trompetten, blokfluiten en harp.