John Dowland

John Dowland, Engelands grootste luitcomponist, was beroemd in heel Europa. Hij werd geboren rond 1563 en groeide uit tot een van de meest gevierde luitspelers van zijn tijd. Maar hij slaagde er, misschien vanwege zijn wispelturige karakter en geruchten over zijn katholicisme, pas in 1612 in een positie aan het Engelse hof te bemachtigen. Daardoor bracht hij een groot deel van zijn carrière door als reizend virtuoos in Frankrijk, Duitsland en Denemarken. Hoewel zijn ongeveer 100 luitsolo’s ongepubliceerd bleven, publiceerde Dowland tussen 1597 en 1612 vier bundels met liederen. First Booke of Songes (1597) veroorzaakte een sensatie, werd vijf keer herdrukt en luidde een rage in voor luitliederen. Dowlands latere muziek is getint met een jakobijns trekje: melancholie. De titel van zijn pavane Semper Dowland semper dolens spreekt boekdelen: ‘Dowland de eeuwig treurige’. Zijn Lachrimae leverde de grootste bekendheid op. Het begon als luitsolo, daarna als het lied ‘Flow My Tears’, en dat vormde uiteindelijk het startpunt voor Lachrimae or Seaven Teares (1604). Het was een opmerkelijke set van zeven gepassioneerde pavanes voor luit en vijf gamba's, allemaal gebaseerd op hetzelfde dalende thema van vier noten. Toen Dowland stierf in 1626, ontving hij in eigen land een stukje van de erkenning die hem in het buitenland al lang ten deel was gevallen.