Sopraan

De sopraan is het hoogste en helderste menselijke stemtype. Muziek geschreven voor sopranen werd lang gezongen door jongens van wie de stem nog niet gebroken is en, tot de negentiende eeuw, door volwassen mannelijke castraten. Tegenwoordig is een sopraan bijna altijd een vrouw die de voor mensen hoogst mogelijke noten kan bereiken. Hun stemmen zijn de kers op de taart in vocale ensembles, en op het podium stelen ze de show in sommige van de indrukwekkendste operarollen. Coloratuursopranen maken veel indruk met hun briljante hoge noten en vocale behendigheid − handig voor zogeheten waanzinscènes als in Donizetti’s Lucia di Lammermoor. Hun speelsere tegenhanger, de ‘soubrette’, geeft sprankelende humor aan onbeschaamde dienstmeisjes als Susanna in Mozarts Le nozze di Figaro. Een goede ‘spinto’ (een dramatische sopraan) biedt dan weer compromisloze diepgang en kracht. Deze stemmen kunnen indrukwekkende rollen dragen en karakteriseren, zoals de heldin van Verdi’s Aida en Brünnhilde in Wagners cyclus Der Ring des Nibelungen. Zulke vaardigheden maken sopranen unieke, meeslepende vertolkers van klassiek werk. Richard Strauss’ Vier letzte Lieder behoort tot de geliefdste voorbeelden waarbij dit stralende stemtype in de concertzaal tot leven komt.