Mahler: Symphony No. 7 (Live)

Simon Rattle koestert al lang een sterke genegenheid voor Mahlers Symfonie nr. 7, een werk waarmee de Oostenrijkse componist in de zomer van 1904 begon, direct na zijn sombere, tragische Zesde. Het is Rattles derde opname (of vierde, als je zijn eerste studio-opname meetelt waar hij niet tevreden over was en niet wenste uit te brengen), en deze is werkelijk magnifiek. De structuur van de emotioneel meest complexe symfonie van Mahler is ongebruikelijk. Hij begint en eindigt met een grootschalig deel, dat elk een zeer beeldend lied bevat: 'Nachtmusik'. Beide liederen herbergen op hun beurt weer een sardonisch en hier en daar zelfs nachtmerrieachtig 'Scherzo', vol details als huilende strijkers en klarinetten die hier schitterend uit de verf komen. Het Beiers orkest is in topvorm en heeft volledige controle over Mahlers gedetailleerde, uiterst expressieve en kleurrijke compositie in deze glorieuze liveopname vanuit de Isarphilharmonie − een concertzaal met een perfecte akoestiek voor dit werk. De levendige kleur in de klank van strijkers en houtblazersen de vele ongebruikelijke effecten: van het verre rinkelen van koeienbellen tot de ritmische klappen op de snaren van een luide contrabas en cellopizzicato worden hierdoor prachtig geaccentueerd.