De prelude werd drie eeuwen geleden uitgevonden als een grotendeels geïmproviseerde inleiding tot een groter werk. In de klassieke periode verdween het type compositie naar de achtergrond, waarna Chopin het als een van de eersten weer populair maakte en in 1839 zijn baanbrekende reeks van 24 preludes voltooide. Sindsdien is de prelude uitgegroeid tot een manier voor componisten om zich vrij en snel te uiten, zonder formele beperkingen.
Het is een genre dat Mao Fujita duidelijk fascineert. Zijn ep 6 Preludes volgt op zijn verkenning in 2024 van drie sets van 24 preludes van Chopin, Scriabin en Akio Yashiro. 6 Preludes presenteert korte pianowerken van Ravel, Franck, Mompou, Rachmaninov, Busoni en Alkan. “Ik heb stukken gekozen waarin het karakter van de componist naar voren komt, zelfs in deze korte werken”, vertelt Fujita aan Apple Music Classical. “Ik wilde begrijpen wat voor elk van de componisten belangrijk is, en wat hun muziek aantrekkelijk maakt.”
Elke prelude, vervolgt hij, geeft hem de mogelijkheid om verschillende expressieve kanten van zijn spel te verkennen: “Ik vind het erg leuk om te bedenken welke kleur ik moet gebruiken”, zegt hij. Ravel is karakteristiek bondig in zijn Prélude, en weet de essentie van zijn stijl briljant te distilleren in iets meer dan een minuut tijd, terwijl Franck in de zijne een van zijn meest duurzame en geliefde melodieën creëert. Busoni en Alkan roepen beide 18e-eeuwse pastiches op, en Rachmaninov maakt weer iets dat dichter bij de sfeer van Chopin ligt. Maar het is Mompou's oase van rust die Fujita het meest boeit. “Die heeft een speciaal geluid, alsof hij spreekt vanuit een andere wereld”, zegt hij. “De manier waarop het stuk eindigt is ook prachtig.”