César Franck

De rijke harmonische stijl en soepele tonaliteit van César Franck gaven de Franse muziek uit de late 19e eeuw een herkenbaar stempel. Franck werd in 1822 geboren in Luik, destijds onderdeel van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, maar had ouders met een Duitstalige achtergrond. Hij injecteerde – inmiddels als genaturaliseerd Fransman – een element van Duitse doelgerichtheid in de Franse muziek, die toen in de ban was van komische opera en salonmuziek. Ironisch genoeg kwamen zijn volwassen meesterwerken na de nederlaag van Frankrijk in de Frans-Pruisische Oorlog, toen de pas opgerichte Société nationale de musique de beste componisten verenigde onder het motto 'Ars Gallica' (Gallische kunst). In werken als Symfonie in d mineur (1888), Pianokwintet (1880) en Vioolsonate (1886, een huwelijkscadeau voor de Belgische violist Eugène Ysaÿe) blies hij de Franse traditie van symfonische muziek en kamermuziek nieuw leven in. Dat deed hij met zijn streng cyclische stijl, een techniek waarin hij delen verbond met uiteenlopend materiaal. Vlak voor zijn dood in 1890 maakte hij Trois Chorals af, een hoogtepunt in de orgelliteratuur van de 19e eeuw.