Johann Sebastian Bach

Johann Sebastian Bach was een grootheid in de periode van de barok. Hij creëerde kunst waarin diepe waarheden over het menselijke bestaan werden onthuld. Zijn muziek, die met grote precisie en perfectie in elkaar is gezet, verheft hart en geest. Bachs werken nodigen uit om na te denken over de vergankelijkheid van het leven. En ze doen verlangen naar eeuwige redding. Vandaar ook dat Bach een aanzienlijk deel van zowel zijn sacrale als zijn seculiere composities ondertekende met Soli Deo gloria, Latijn voor ‘Alleen aan God de eer’. Bach werd in 1865 geboren in een familie van muzikanten in de Duitse stad Eisenach. Als jongen was hij actief in het koor als vocalist en organist, waardoor hij veel muziektheoretische kennis vergaarde. Met zijn onbegrensde genialiteit en uitmuntende beheersing van contrapunt legde hij zich toe op alle genres die toen populair waren, inclusief cantates, orgelwerken voor heilige diensten en opzwepende concerten als de Brandenburgse concerten en Orkestsuites. In 1723 werd Bach, nadat hij lange tijd werkte voor aristocraten, de artistiek leider van de Thomaskirche te Leipzig. Binnen vijf jaar schreef hij circa 150 kerkcantates, waaronder Herz und Mund und Tat und Leben, het majestueuze Magnificat, Johannes-Passion en Matthäus-Passion. Dat zijn allemaal monumentale ijkpunten van de sacrale muziek. Alleen al die werken zouden genoeg zijn geweest om hem een plekje te geven in het pantheon van de klassieke muziek, maar zijn oeuvre bevat nog veel meer meesterwerken, waaronder de Goldbergvariaties, Die Kunst der Fuge en Hohe Messe. Hij overleed in 1750 te Leipzig en liet een vrouw en negen kinderen na (elf andere waren reeds overleden). Zijn muzikale erfenis blijft ons visioenen leveren van de hemel op aarde.