Felix Mendelssohn

Felix Mendelssohn was een creatief wonderkind dat zijn gelijke niet kende. Al voor zijn dertiende levensjaar componeerde hij opzienbarende, originele meesterwerken, die een klassieke elegantie combineerden met romantische fantasie. Mendelssohn werd geboren te Hamburg in 1809 en groeide op in een welgesteld, ontwikkeld gezin (zijn grootvader was de Duitse filosoof Moses Mendelssohn) dat zijn erudiete persoonlijkheid en genialiteit voedde. Zijn bewonderende publiek zag hem als de natuurlijke opvolger van Mozart. Hij brak in zijn tienerjaren dan ook door met een aantal meesterwerken, zoals zijn Strijkoctet (1825) en Een midzomernachtsdroom (1826). Die werken bevatten een bepaalde lichtheid, melodieuze charme, vooruitstrevendheid en helderheid, die ook in zijn latere muziek terugkeren. Zijn briljante orkestrale inkleuring en hoge mate van precisie komen het sterkst naar voren in de uitwaaierende zeelandschappen van de ouverture De Hebriden (1830) en zachtaardige herinneringen van Symfonie nr. 3 (1842, Schotse), terwijl Mendelssohns sprankelende virtuoze flair het beste te horen is in zijn Vioolconcert (1844). De componist haalde ook nog ergens de tijd vandaan om het Gewandhausorchester in Leipzig te leiden, de herwaardering van Johann Sebastian Bach in te luiden met een uitvoering te Berlijn van Matthäus-Passion in 1829 en de Britse muzikale cultuur nieuw leven in te blazen. Uitgeput door zijn wervelende levensstijl en uiterst verdrietig door de dood van zijn zus Fanny (1805-1847), eveneens een getalenteerde componist, overleed Mendelssohn in 1847 op slechts 38-jarige leeftijd.