Johannes Brahms

Foto's tonen een imposante, statige man met een borstelige baard, maar achter dat publieke masker was Johannes Brahms (Hamburg, 1833) verlegen, melancholisch en werd hij geplaagd door zelftwijfel. Hoewel van eenvoudige komaf groeide hij uit tot de wereldwijde belichaming van Duitse symfonische muziek. Robert Schumann erkende het genie van de jonge Brahms en moedigde het als eerste aan. Maar toen Schumann psychisch aftakelde liet dat littekens achter die Brahms zijn leven lang bijbleven. Na Schumanns dood ontwikkelde hij een intense en creatief uiterst vruchtbare relatie met zijn weduwe Clara. De wederzijdse amoureuze gevoelens bleven echter, om raadselachtige redenen, onvervuld. De impact van deze persoonlijke drama's is voelbaar in de emotionele stormen van Pianoconcert nr. 1 en Symfonie nr. 1. Voor velen zitten zijn persoonlijkste en mooiste uitingen in zijn kamer- en pianomuziek en in zijn liederen. Daarin kon hij, ver van het publieke toneel, zijn gevoelige en melancholische aard onthullen. Brahms stierf in 1897 in zijn gekozen thuisstad Wenen, maar zijn magnifieke symfonieën en concerten vormen nog altijd de pijlers van het moderne concertrepertoire.