Domenico Scarlatti

Domenico Scarlatti heeft hetzelfde geboortejaar als Bach en Händel (1685) maar de in Napels geboren Italiaan staat vooral bekend om zijn meeslepende, eendelige sonates voor klavecimbel. Scarlatti komt uit een grote, muzikale familie; zo was zijn vader Alessandro een bekende operacomponist. De loopbaan van Scarlatti is verspreid over diverse locaties. In Rome werd hij koordirecteur bij de Sint-Pietersbasiliek, waar hij het welluidende, tienstemmige Stabat mater schreef. In 1729 verhuisde hij naar Sevilla met zijn koninklijke pupil Maria Barbara, voor wie hij het grootste deel van zijn circa 555 sonates voor klavecimbel schreef. In dat tijdperk werden componisten niet per se afgerekend op originaliteit, waardoor zijn vingervlugge sonates des te meer opvielen. De levendige contrasten tussen de stukken weerspiegelen dat er aan het Spaanse hof veel en zeer uiteenlopende klavecimbels en piano’s beschikbaar waren. De stukken bevatten de ritmes en broze melodieën van Spaanse folkmuziek en dwingen de vertolker om dikwijls met gekruiste handen te spelen. Een van de befaamdste stukken is Sonate in E-majeur, dat welhaast in een marsritme gespeeld wordt en versieringen bevat die klinken als castagnetten. Scarlatti is een van de weinige barokcomponisten van wie de werken niet geheel zijn verdwenen uit het hedendaagse repertoire. Hij overleed in 1757 te Madrid.