Charles Ives

Charles Ives, de grondlegger van de Amerikaanse muzikale avant-garde, componeerde compromisloze en grootschalige werken die ook vandaag nog radicaal klinken. Hij werd geboren in 1874 in het Amerikaanse Danbury en was als kind al gezegend met een onorthodoxe creatieve verbeeldingskracht die werd aangemoedigd door zijn vader, een voormalige bandleider en muziekleraar uit de burgeroorlog. Nadat hij afstudeerde aan Yale en een periode diende als kerkorganist in New York, maakte Ives carrière als verzekeraar en opende hij uiteindelijk zijn eigen bedrijf. Daarmee verdiende hij genoeg geld zodat hij zich vervolgens zorgeloos kon toeleggen op het componeren. Ives vermeed de Europese muzikale modellen die destijds door Amerikaanse componisten werden omarmd. In plaats daarvan experimenteerde hij en liet hij zich inspireren door volksmuziek, marsen, hymnen en ragtime. In zijn muziek wisselt hij vaak van stemming, heen en weer schakelend tussen bijvoorbeeld volkse thema's en razende polytonale collages. Over het algemeen gebruikte hij avant-gardistische technieken programmatisch. Dat deed hij of om scènes en locaties uit verschillende momenten uit zijn leven te schetsen, of om filosofische thema's te verbeelden. In zijn kamerorkestwerk The Unanswered Question uit 1908 bijvoorbeeld, met twee afzonderlijke ensembles en solo trompetspel in uiteenlopende tempo's. De meeste van zijn belangrijkste stukken zijn orkestwerken, waaronder zijn veel geciteerde suite Three Places in New England en zijn vier symfonieën. Ook zijn kunstzinnige liederen en de uitgestrekte Pianosonate nr. 2 (The Concord Sonata) behoren tot zijn beste werk. Verschillende experimentele technieken die Ives pionierde, waaronder microtonaliteit, onbepaaldheid en ruimtelijke muziek, floreerden lang na zijn dood in 1954.