Sleep

Er is niets wat we meer doen dan slapen en Max Richters conceptalbum van acht en een half uur fungeert als muzikale begeleiding van deze fascinerende activiteit. Richter heeft tijdens het componeren van Sleep de Amerikaanse neurowetenschapper David Eagleman geconsulteerd, en de daaruit voortvloeiende 31 composities weerspiegelen hoe de hersenen functioneren in natuurlijke slaapcycli. Het album bevat een geheimzinnige paradox: hoewel bedoeld om 's nachts te worden beluisterd, spreekt er uit de kalmerende muziek een dromerige stilte die bij daglicht net zo verleidelijk is. Richters kenmerkende geluid van strijkkwartet, piano, orgel, stem en elektronica is ongehaast, hemels en een tikje ondoorgrondelijk. ‘Dream 19 (pulse) heeft een ijzig voortschrijdende cello die wordt omwikkeld door warme elektronische klanken, in ‘nor earth, nor boundless sea’ weerklinken uitgestrekt strijkers, en de vocalen in ‘Non-eternal’ lijken bevroren in tijd. Daarentegen lijkt de bas van ‘never fade into nothingness’ bergen te verzetten. Laat je echter niet misleiden door de rustgevende, zachte sfeer: door de klassieke muziekluisteraar aan te moedigen om in slaap te vallen, is Sleep net zo radicaal als elk ander werk van Richter.