Zoltán Kodály

Zoltán Kodály’s kindertijd was doordrenkt met de volksliederen van zijn geboorteland Hongarije, gevolgd door decennia van nauwgezet muzikaal onderzoek binnen de diverse plattelandsgemeenschappen van zijn thuisland. Dat liet een onuitwisbare indruk achter op zijn werk. Zijn latere composities putten, net als die van zijn vriend Béla Bartók, rijkelijk uit de melodieën en ritmes van de Hongaarse muziek en modernistische harmonie. Hij vond ook inspiratie in gregoriaans gezang en het consonante contrapunt van sacrale polyfonie uit de late 16e eeuw. Dat is duidelijk aanwezig in zijn twee meesterwerken voor koor, het oratorium Psalmus Hungaricus uit 1923 (waarmee hij internationaal doorbrak), Te Deum van Budavár/i> uit 1936 en het prachtige Missa brevis (1942-44). Kodály werd geboren in 1882 en groeide op het Hongaarse platteland op, waar zijn levenslange liefde voor authentieke volksmuziek wortel schoot. Hij was grotendeels autodidact als instrumentalist en componist, schreef zich in aan de Franz Liszt Muziekacademie in Boedapest en voltooide zijn studie in 1906 met een proefschrift over de interactie tussen Hongaarse volksliederen en taal. Hij bracht vele zomers door met veldwerk om volksmuziek te verzamelen, die hij zag als een onschatbare maar bedreigde nationale bron. De kleuren en smaken daarvan doordrenken werken als Háry János-suite (1926-27), Dansen van Galanta (1933) en Variaties op een Hongaars volkslied (1939). De invloed van volksmuziek speelde ook een cruciale rol in zijn enorme oeuvre voor onbegeleid koor. Naast zijn werk als componist en etnograaf, was hij ook een leraar en invloedrijk pedagoog. Hij ontwikkelde de Kodály-methode voor muziekonderwijs op basisscholen en middelbare scholen.