Pietro Mascagni

Als een schijnbaar onverschillige muziekstudent in Milaan leek Pietro Mascagni zich te hebben neergelegd bij een leven als muziekleraar. Tot hij in 1889 een wedstrijd voor nieuwe eendelige opera’s won met het stuk waarmee hij eeuwig bekend zal blijven: Cavalleria rusticana (‘Boerse ridderlijkheid’). De partituur − een vurig verhaal over onmogelijke liefde en wraak in een Siciliaans dorp − bleek een onmiddellijk succes en werd met veel enthousiasme opgenomen in het repertoire van ‘s werelds toonaangevende operahuizen. Daar is het sindsdien gebleven, meestal gekoppeld aan Leoncavallo’s Pagliacci (1892). Dat dubbelprogramma is de definitie van het genre veristische opera: dramatische verhalen over de laagste volksklasse, realistisch gepresenteerd en met een hoge emotionele impact. Mascagni werd geboren in 1863 in Livorno. Hij schreef 15 opera’s en een operette. Zijn aanzienlijke successen met L’amico Fritz (1891), Iris (1898) en Il piccolo Marat (1921) maken van hem meer dan een eendagsvlieg. Maar latere pogingen om zich te vestigen als hoeder van de ware (oftewel conservatieve) Italiaanse muziek onder Mussolini’s fascistische regime hebben zijn reputatie aangetast. Sinds Mascagni’s dood in 1945, heeft alleen Cavalleria rusticana buiten Italië echt kunnen floreren.