Rudolf Serkin

Pianist Rudolf Serkin (1903-1991) was een van de belangrijkste 20e-eeuwse vertolkers van de Weense klassiekers, met name het werk van Mozart en Beethoven. Serkin voerde die uit met een onsentimentele helderheid, waardoor sommigen vonden dat hij iets te dicht bij de partituur bleef. De in Eger (Bohemen, nu Cheb in Tsjechië) geboren Serkin ontmoette op zijn zeventiende de violist Adolf Busch en ging bij diens gezin inwonen. Ze maakten samen diverse veelgeprezen opnames, en Rudolf trouwde met Buschs dochter Irene in 1935. In 1939 verhuisden ze naar de Verenigde Staten, waar Serkin lesgaf aan het Curtis Institute of Music te Philadelphia. In 1941 richtten Busch en Serkin het Marlboro Music School and Festival op in Vermont. Serkin had grote handen en dikke vingers, waardoor sommige stukken die vingervlugheid vergen een uitdaging voor hem waren, maar hij werkte er constant aan om ook die passages te beheersen. Alhoewel hij een hekel had aan studio-opnames was zijn opgenomen oeuvre groot. Zo bracht hij meerdere vertolkingen uit van de concerten van Mozart, Beethoven, Schumann en Brahms. Zijn vroege repertoire was breed, maar vanaf 1960 focuste hij zich op de Oostenrijks-Duitse canon. Dat leidde tot prachtige opnames van de pianoconcerten van Profjev en Reger met het door Eugene Ormandy gedirigeerde Philadelphia Orchestra. Tot op hoge leeftijd bleef hij albums uitbrengen, zoals eentje met pianoconcerten van Mozart, in samenwerking met het door Claudio Abbado geleide London Symphony Orchestra (1981-1985).