John Cage

Weinig mensen in de 20e eeuw hebben muziek, en hoe we denken over muziek, zo ingrijpend veranderd als John Cage. Hij toonde aan dat geluid ons altijd omringt met zijn legendarische ‘stille’ werk ‘4'33’ (1952), en omarmde in zijn uitvoeringen de rol van het toeval. Cage werd in 1912 geboren in Los Angeles. In 1928 ging hij theologie studeren aan het Pomona College, maar hij stopte twee jaar later omdat hij vond dat het instituut slecht werd geleid. Hij reisde anderhalf jaar langdoor Europa en schreef zijn eerste composities op Mallorca. In 1931 keerde Cage terug naar de VS, waar hij later studeerde bij de Oostenrijkse componist Arnold Schönberg, die in 1933 voor de nazi’s was gevlucht. Veel van het vroege werk van Cage was voor percussie. Hij begon te werken met choreografen, onder wie zijn toekomstige levenspartner, Merce Cunningham. In 1938 begon Cage les te geven aan het Mills College in Oakland, waar hij experimenteerde met elektronica en geprepareerde piano. Hij vestigde zich in 1942 in New York. Daar voltooide hij zes jaar later zijn mijlpaal Sonatas and Interludes for Prepared Piano. Cage was inmiddels geïnteresseerd geraakt in het zenboeddhisme, wat leidde tot zijn toewijding aan het toeval, deels om het ego van de componist en de muzikant weg te nemen, en deels om de ruimte of situatie waarin een uitvoering plaatsvindt de uitkomst te laten beïnvloeden. Hij bleef muziek schrijven en ideeën delen tot aan zijn dood op 79-jarige leeftijd in 1992.