Emmanuel Pahud

De Zwitserse fluitist Emmanuel Pahud wordt geroemd om zijn krachtige, volle klank en benijdenswaardig virtuoze techniek. Pahud werd in 1970 geboren in Genève. In 1993 sloot hij zich aan bij de Berliner Philharmoniker, waar hij sindsdien fungeert als eerste fluitist, een rol die eerder werd vervuld door Aurèle Nicolet (bij wie Pahud studeerde) en James Galway. Net als zijn voorgangers, heeft Pahud naast zijn ensemblewerk een solocarrière opgebouwd met een gevarieerd repertoire, in zijn geval van Böhm tot Berkeley. Hij staat bekend om zijn 14-karaats gouden fluit en gevoel voor humor − voor de opname van zijn album The Flute King: Music from the Court of Frederick the Great (2011) kwam hij in kostuum opdagen. Hij is ook een creatieve programmeur: in Solo uit 2018 wisselt Pahud Telemanns 12 fantasieën voor fluit solo af met stukken uit de 20e eeuw en hedendaagse werken, terwijl Dreamtime (2019) stukken bevat die thematisch zijn opgebouwd rond verschillende belevingen van dromen. Pahud heeft veel werken in première gebracht − waaronder concerten van Elliott Carter, Michael Jarrell en Matthias Pintscher − en is verantwoordelijk voor spannende nieuwe toevoegingen aan het fluitrepertoire.