Gustav Holst

Gustav Holst, die bevriend was met Ralph Vaughan Williams, groeide uit tot een belangrijke kracht binnen de Engelse muziek. Hij inspireerde diverse generaties componisten, inclusief Britten, Tippett en Birtwistle, met de ritmische levendigheid, onorthodoxe harmonieën en instrumentale klankkleur van zijn muziek. De in 1874 te Cheltenham geboren Holst was als kind chronisch ziek en ging trombone spelen om zijn astma te beheersen. Hij studeerde muziek en leerde veel over orkestrale muziek toen hij werk van Richard Strauss vertolkte, met de grote componist zelf als dirigent. Daarnaast bestudeerde hij de partituren van innovatieve Russische en Franse componisten, waaronder Borodin, Rimsky-Korsakov en Ravel. Zijn eerste deel van Choral Hymns from the Rig Veda (1908-1912) was een voorloper van Stravinsky’s experimenten met ritme en orkestratie. The Planets (1914-16) is het spectaculairste voorbeeld van Holsts orkestrale vaardigheden. Het beviel hem echter niet dat zijn andere werken qua waardering werden overschaduwd door het orkestwerk, en in reactie daarop schreef hij soberdere en beknoptere stukken, zoals het symfonisch gedicht Egdon Heath (1927). De laatste jaren van zijn leven waren bijzonder vruchtbaar. Daarin schreef hij de warme 12 Welsh Folk Songs, het lieflijke O Spiritual Pilgrim (1933) en de sardonisch speelse kameropera The Wandering Scholar (1930). Zijn laatste stuk was een scherzo dat onderdeel leek te worden voor een groter, symfonisch werk. Hij overleed in 1934 op 59-jarige leeftijd.