James Levine

James Levine (1943-2021) was om precies te zijn bij 2.552 optredens de chef-dirigent van het New Yorkse Metropolitan Opera. De in Cincinnati geboren Levine was de zoon van een violist, terwijl zijn moeder acteerde op Broadway. De kleine James was een wonderkind op de piano. Op zijn tiende voerde hij Mendelssohns Pianoconcert nr. 2 (1837) uit met het Cincinnati Symphony Orchestra, maar als tiener voelde hij zich meer aangetrokken tot dirigeren. Gedurende zijn carrière bleef hij ook lesgeven, onder meer bij het Ravinia Festival in Illinois, waar het Chicago Symphony Orchestra ‘s zomers neerstreek. Zijn eerste optreden met het Met was in 1971, toen Puccini’s Tosca (1900) op het programma stond. Vijf jaar later trad hij aan als chef-dirigent en die functie zou hij liefst 40 jaar bekleden. Hij had een voorliefde voor Verdi en Wagner, ook waren er goede kritieken voor uitvoeringen van Verdi’s opera Falstaff (1901) en Strauss’ Der Rosenkavalier (1910). Onder leiding van Levine kon het orkest zich meten met ‘s werelds beste ensembles. Daarnaast zette hij een reeks concerten in de Carnegie Hall op en nam hij regelmatig plaats achter de piano om de vocalisten te begeleiden. Van 2004 tot 2011 was Levine chef-dirigent van het Boston Symphony Orchestra, terwijl hij als gastdirigent optrad met het Berliner Philharmoniker, het Wiener Philharmoniker en de Staatskapelle Dresden. Tegen het eind van het leven kampte hij met diverse kwalen, inclusief de ziekte van Parkinson.