Dietrich Fischer-Dieskau

Dietrich Fischer-Dieskau (1925-2012) geldt voor velen als de belangrijkste zanger van klassieke liederen ooit. De elegante bariton was het toonbeeld van verfijning. Hij leefde zich volledig in de liedteksten in. De Duitser was zo begaafd in het vertellen van verhalen middels muziek, dat hij na drie minuten met Schuberts muziek in zijn handen een kleinschalige opera uitrolde. Overigens draaide hij zijn hand ook niet om voor volledige opera’s: hij zong de werken van bijvoorbeeld Mozart, Strauss en Wagner. Fischer-Dieskau groeide op in het door oorlog verscheurde Berlijn. Op zijn zeventiende zong hij voor de eerste keer Schubers liederencyclus Winterreise, maar het optreden werd verstoord door een bombardement. Zijn opgenomen oeuvre bevat bijna elk lied van Schubert, Schumann, Brahms, Strauss, Wolf en Mendelssohn, alsook vele operarollen, waaronder Graaf Almaviva in Le nozze di Figaro, Mozarts Don Giovanni en Kurwenal in dirigent Furtwänglers legendarische opname van Tristan und Isolde (1952). Moderne componisten schreven speciaal voor Fischer-Dieskau baritonsolo’s, zoals Benjamin Britten in War Requiem (1962). Hij ging met pensioen op nieuwjaarsdag in 1993 en overleed in 2012, op zijn 86e.