Viool

Al eeuwenlang is de viool een veelgebruikt instrument in diverse genres, stijlen en culturen. De meeste componisten hebben in een of andere vorm wel werken voor de viool geschreven. De viool stamt af van de Arabische rebab en de middeleeuwse rebec. Het instrument verscheen in de huidige vorm voor het eerst in het Italië van de zeventiende eeuw, in Cremona. Die stad staat nog steeds bekend als de plek waar ongeëvenaarde kwaliteitsviolen vandaan komen, bijvoorbeeld van Antonio Stradivari en de familie Amati. Het instrument heeft een houten klankkast en bespelers hanteren een strijkstok van hout en paardenhaar om over de vier snaren te glijden. Violisten en componisten verleggen al eeuwen de grenzen van de geluiden die geproduceerd kunnen worden. Bijvoorbeeld door aan de snaren te plukken, zoals in 'Winter' uit Antonio Vivaldi’s De vier jaargetijden. Of door gebruik te maken van de techniek col legno, Italiaans voor 'met het hout', waarbij de boog omgekeerd gebruikt wordt, zodat het hout de snaren raakt. Dit is te horen in 'Mars, the Bringer of War' uit Gustav Holsts The Planets. Als de viool op reguliere wijze met de strijkstok wordt bespeeld, is er vermoedelijk geen zoeter klinkend instrument. Het geluid dat dan weerklinkt is niet weg te denken uit de geschiedenis van de klassieke muziek. Dat geluid heeft een glansrol in menig symfonisch orkest, en in handen van de juiste virtuoos leidt de viool bij concerten tot muzikaal vuurwerk. Maar het effect kan ook intiem zijn, zoals bij Bachs onbegeleide sonates en partita’s.