György Ligeti

Gelaagd, geleidelijk evoluerend geluid en ritmische systemen die lijken op te gaan in chaos: György Ligeti was een meester van het muzikale surrealisme. Hij werd geboren in 1923 in een Hongaars-Joodse familie in de Roemeense streek Transsylvanië. Na zijn studie in Boedapest verhuisde hij in 1956 naar West-Duitsland. Hij werkte korte tijd in een elektronische studio met Karlheinz Stockhausen, wat leidde tot een reeks orkest- en koorpartituren die in de tekstuele termen van elektronische muziek waren bedacht. Twee van deze stukken − Atmosphères (1961) en Requiem (1963-65) − lanceerden Ligeti’s reputatie toen Stanley Kubrick ze gebruikte voor de film 2001: A Space Odyssey. De opera Le Grand Macabre (1974-77) toonde de absurdistische kant van Ligeti’s persoonlijkheid, net als de Nonsense Madrigals (1988-93), gebaseerd op Alice in wonderland, een van zijn levenslange inspiratiebronnen. In zijn latere muziek verkende Ligeti een breed scala aan tradities en ideeën die aansloten op zijn interesse in muzikale complexiteit en illusie. Zijn drie boeken met etudes (1985-2001) zijn gebaseerd op Hongaarse volksmuziek, Afrikaanse percussie, chaostheorie en zelfs jazzpianist Bill Evans. Ligeti gaf in de jaren 60 les in Stockholm en was van 1973 tot 1989 hoogleraar compositie aan de Hochschule für Musik und Theater Hamburg. Hij stierf in 2006 op 83-jarige leeftijd in Wenen.