Jacqueline du Pré

In haar korte carrière blies cellist Jacqueline du Pré (1945-1987) de muziekwereld omver met haar uitvoering van Edward Elgars elegische en zwaarmoedige Celloconcert uit 1919. Haar opname van het stuk in 1965 groeide uit tot een klassieker. De drie jaar daarvoor voerde ze het werk al met succes uit, waaronder meerdere keren bij de BBC Proms in de Royal Albert Hall. De in Oxford geboren Du Pré begon op haar vierde met vioolspelen en studeerde onder William Pleeth. Hij stimuleerde haar liefde voor de fysieke sensatie van het vioolgeluid, en vergrootte haar waardering voor het werk van onder meer Brahms en Dvořák. Ze speelde dikwijls portamento, waarbij van noot naar noot wordt gegleden. Een ander kenmerk was de ongebreidelde vreugde waarmee ze optrad, wat met name zichtbaar was als ze muziek uitvoerde van Haydn en Schubert. Haar technische beheersing was fenomenaal en berustte op ongebruikelijke vingerzettingen en handposities. Du Prés plaatopnames omvatten onder meer Beethovens cellosonates en pianotrio’s, plus romantisch en laatromantisch repertoire zoals Schumanns en Dvořáks concerten. Regelmatig werd ze begeleid door pianist en dirigent Daniel Barenboim, met wie ze in 1967 trouwde. Optreden lukte niet meer toen ze werd getroffen door multiple sclerosis, een aandoening van het centrale zenuwstelsel waaraan ze op 42-jarige leeftijd overleed.