Erik Satie

Satie wordt vaak gezien als de innovatiefste Franse componist van de vroege 20e eeuw en een van de kopstukken uit de avant-garde. Dat Satie (1866-1925) van het prestigieuze Parijse conservatorium werd weggestuurd, weerhield hem er niet van om op 18-jarige leeftijd te beginnen aan de pianosuites die hem beroemd zouden maken. Met elementen uit de Franse cabaretmuziek en oude sacrale muziek creëerde hij vindingrijke werken. Aanvankelijk werd hij overschaduwd door zijn succesvolle collega's Claude Debussy en Maurice Ravel. Inmiddels vind je zijn pianostuk Gymnopédie No. 1 terug op talloze filmsoundtracks, wat onterecht de suggestie wekt dat de in de Parijse wijk Montmartre geliefde excentriekeling een eendagsvlieg was. Met het repertoire dat hij in de jaren 10 en 20 van de vorige eeuw schreef, liet hij een rebelse, creatieve kant horen waarmee hij voor volgende generaties een rolmodel werd. Ook liep hij voor op de experimentele bewegingen die zouden gaan komen, met bijvoorbeeld zijn mystieke, op Plato geïnspireerde cantate Socrate, zijn futuristische ballet Parade (een samenwerking met Jean Cocteau en Pablo Picasso) en zijn 'Meubelmuziek' (bedoeld als achtergrondmuziek). De onbepaaldheid van John Cage, modern neoclassicisme, minimalisme en zelfs ambient en new age: ze zijn allemaal voortgekomen uit de inventieve tegendraadsheid die Satie inzette.